Broodjes maken, shotjes op het werk, foto's en de hectiek van Londen.

Hi you all! 

Nu ik al 3 dagen officieel in Londen woon is het tijd voor een verhaaltje. Alleen waar ik moet beginnen is wat lastig.

Op 7 mei kwam ik in Londen aan op het station Kings cross st. Pancras. Een super groot station waar treinen, bussen en metro's komen. Een rustig momentje voor mezelf was er dus niet bij en de hectiek van de stad kwam me recht tegemoet. Nadat ik ongeveer een half uur had stilgestaan, om me heen had gekeken en had geprobeerd Nikki te bereiken ben ik naar haar toe gegaan op een afgesproken plek. Met de metro moest ik gaan dus eerst maar een oysterkaartje aan gevraagd. Omdat ik niet op het woord 'map' kon komen ging ik een hele omschrijving geven en het vrouwtje achter de balie begon te lachen. 'Oooo you mean a map??? Welcome to London'. Nadat ik alles klaar had kon ik gaan reizen samen met mijn gezelschap (een koffer van ongeveer 20-25 kilo en 2 volgeladen tassen). Je kunt begrijpen dat wanneer je in de spits met een koffer gaat reizen mensen een beetje pissed zijn. Af en toe kreeg ik een gemene blik of een 'pfffffffff' te zien of te horen. Maarja, ik zou die mensen waarschijnlijk toch nooit meer zien dus care. Toen ik na een tijdje gedoe Nikki zag was het tijd om naar mijn nieuwe kamer te gaan.

Ik woon momenteel in een appartementen complex. Samen met Nikki en een oude kreunende en steunende man. Het is niet alles, maar de prijs die ik betaal, en dat voor zone 1 maakt dat ik het accepteer. Toen ik mijn kamer in kwam zag ik al gelijk dat er hier en daar best wat gemaakt kon worden, en dat het er wat ouderwets uit zag. Ik voelde me net een beetje mijn vader, die is zo'n pietje precies dat alles waterpas moet hangen, enja.... ook ik zag dat er hier het een en ander absoluut niet waterpas hing. Maargoed, ik gooide mijn spullen op mijn kamer en toen werd het al gelijk wat huiselijker. Na het eten ben ik snel gaan slapen. De volgende dag was het tijd om naar mijn stage adres te gaan. 

Woensdag ging ik naar mijn stage toe. Nerveus was ik wel, niet zozeer om mijn stageplek te zien maar meer voor het openbaar vervoer. Gelukkig ben ik al een keertje met mijn moeder naar Londen geweest dus de metro was opzich niks nieuws voor me. Nu is er alleen een 'klein' verschil tussen het reizen in de spits en overdag uit de spits... WAT EEN MENSEN!! Nadat ik zo'n 20 x tegen iemand op was gebotst omdat ik blijkbaar rechts liep en ze hier ook links lopen kwam ik aan bij mijn stageadres. Deze bevind zich recht onder het station van London fields. Makkelijk te vinden dus, plus ik was zo slim om google maps te checken.

Na een kopje koffie omdat mijn stagebegeleider er nog niet was hoorde ik iemand zeggen 'Ann' (want zo heet ik hier nu). Toen ik opkeek zag ik tot mijn verbazing een relatief jonge man staan, met blond haar, een petje en een baartje. En ook in de rest van het bedrijf waren alleen maar jonge mensen te zien. En misschien in de ogen van ons nederlands een beetje alternatief. Iedereen verwelkomde mij vriendelijk, soms wat overdreven, en daarna kon ik na mijn rondleiding een keertje mee brood bakken. Super leuk, maar JU wat zwaar! Om energie uit te besparen kneden ze daar bijna alles met de hand, dit is een deel van het 'groen' leveren en maken van producten. Nadat ze met z'n alle shotjes gingen drinken omdat iemand dat meegenomen had uit Brazilië was het tijd om naar huis te gaan. CHEERS CHEERS (jeps... het klinkt raar maar I'll get used to it).

Gisteren een boekje op stage opnieuw ontworpen, en vandaag foto's gemaakt van verschillende zoete producten die ze met de hand maken en verkopen in de shop. Ik heb er wat foto's van toegevoegd. 

Dit weekend ga ik samen met Nikki eens wat door London slenteren, en hopelijk wat foto's maken die ik dan uiteraard met jullie ga delen. Nu eerst lekker rissotto gaan maken met garnalen.

Cheers!!!